Hij rouwde om zijn verloren baan

Joost* werkt al jaren als licht- en geluidstechnicus in vaste theaterproducties. Tijdens zijn loopbaan heeft hij al met diverse grotere theaterproducties door het land gereisd. Hij geniet van zijn werk achter de schermen. Het is een apart wereldje waar hij zich helemaal thuis voelt. Maar ineens was daar corona. Ineens sloten de theaters hun deuren en zit Joost thuis.

Verveling

Alhoewel hij zijn werk mist, heeft hij zich die eerste weken eigenlijk prima vermaakt. Er zijn nog genoeg klusjes te doen die al veel te lang waren blijven liggen. Hij schuurt, verft en timmert er lustig op los. En na een paar weken is alles klaar: zijn huis heeft er nog nooit zo keurig onderhouden uitgezien. Maar vanaf dat moment begint wel de verveling toe te slaan. De overgang van het bruisende theaterleven naar de stilte van zijn appartement op twee hoog is dan ook wel erg groot. Joosts wereldje is ineens erg klein geworden.

Neerslachtig

Joost begint zich steeds neerslachtiger te voelen. Vooruitzichten dat hij zijn werk weer snel zou kunnen oppakken, zijn er niet. Terwijl hij normaal gesproken ook nooit weet wat hij volgend jaar zou doen, het is immers altijd weer afwachten bij welke theaterproductie hij zich kan aansluiten, weet hij nu niet hoe hij verder moet.

Rouw en verlies

Via een kennis komt Joost bij mij terecht. Tijdens de coachsessies onderzoeken we waar zijn pijn precies zit. Om het inzichtelijk te maken, teken ik een zogenoemde ‘verlieskast’ op levensniveau. In elk laadje zit een verlies, een stukje pijn. En welk laadje vraagt nu om aandacht? Joost ontdekt dat hij als het ware in een soort rouwproces zit. Rouw vanwege het verlies van een baan die hij altijd met zoveel passie heeft vervuld. Rouw omdat het er niet naar uitziet dat hij op korte termijn weer aan het werk kan in zijn geliefde vakgebied.

Oude passie

Om in eerste instantie wat afleiding te zoeken en weer wat plezier in zijn lange en eenzame dagen te brengen, gaan we onderzoeken waar hij, naast zijn werk, nog meer blij van wordt. Zodra Joost over zijn vroegere hobby fotografie vertelt, beginnen zijn ogen opeens te stralen. Vroeger, tijdens zijn middelbareschooltijd, had hij zelfs een eigen doka. Is het misschien tijd om zijn oude camera’s weer eens af te stoffen en daarmee aan de slag te gaan?

Cursus

Tijdens onze volgende afspraak zie ik een compleet andere Joost. Hij is enthousiast en oogt een stuk opgewekter. Het is belangrijk om, als je in zo’n periode van rouw en verdriet zit, leuke dingen op te pakken om een burn-out te voorkomen. Omdat er voor Joost op de korte termijn in zijn vakgebied nog weinig te doen is, opper ik of het geen goed idee is om op dit moment meer tijd in de fotografie te steken door middel van het volgen van een cursus.

Rouwfotografie

Joost is zich gaan verdiepen in het cursusaanbod en hij heeft besloten zich in te schrijven voor een opleiding tot afscheidsfotograaf. Inmiddels heeft hij via een kennis in de uitvaartbranche al een keer een fotoreportage mogen maken en deze is heel goed ontvangen. Of Joost echt een carrièreswitch gaat maken weet hij nog niet, maar hij is enorm enthousiast en ziet zijn toekomst weer zonnig tegemoet.

*In verband met de privacy gaat het hier om een fictieve casus