Haar meisjesdroom kwam eindelijk uit

Toen Jannie* aan het begin van de jaren 80 haar havo-diploma had behaald, stond ze in dubio: ging ze verder studeren of zocht ze een baan? Juf worden, waar ze als klein meisje al van droomde, leek ineens niet zo’n goede keus meer. Er was op dat moment een groot overschot aan onderwijzend personeel en het vooruitzicht om na vier jaar Pedagogische Academie, de voorloper van de huidige PABO, werkloos thuis te zitten, trok haar niet echt. Gelukkig kon ze een vaste baan op de administratie bij de plaatselijke boekhandel krijgen en koos Jannie eieren voor haar geld.

Administratief medewerkster

Jannie had plezier in haar baan en ook toen ze trouwde en kinderen kreeg, bleef ze een paar dagen in de week werken. In de loop der tijd had geregeld cursussen en avondstudies gevolgd en had ze zich verder ontwikkeld in haar vak. Daarnaast deed ze het nodige vrijwilligerswerk op de school van haar kinderen. Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan.

Nieuwe fase

Inmiddels was Jannie 53. Nadat haar jongste onlangs ook het ouderlijk nest had verlaten, brak voor Jannie en haar echtgenoot een nieuwe fase in hun leven aan. Een fase waarin Jannie weer even helemaal haar draai moest vinden. Ineens realiseerde ze zich dat ze nog bijna vijftien jaar voor de boeg had voordat zij en haar man samen van het vrije leven konden genieten. Dat betekende nog vijftien jaar met haar neus in de cijfers. En ineens zag Jannie daar vreselijk tegenop!

Dood spoor

Voor haar was dát het moment om contact met mij op te nemen. Ze had het gevoel dat ze op een dood punt was uitgekomen en wist niet goed hoe ze verder moest. Nog vijftien jaar doorwerken als boekhoudster, een vak dat ze altijd met veel plezier had gedaan, leek ineens oneindig lang en zwaar. Maar ja, wat moest ze dan?

Loopbaantraject

Samen zijn we het loopbaantraject aangegaan. Tijdens één van onze eerste gesprekken kwam Jannies voorliefde voor het basisonderwijs ter sprake. Haar ogen begonnen te glanzen toen ze vertelde over de vele uurtjes die ze eerder, toen haar kinderen nog jong waren, op school geholpen had. Voor mij was het al vrij snel duidelijk, maar bij Jannie moest het kwartje nog vallen. Nú nog aan de studie? Kon dat nog? Ze was immers al 53?

Informatie inwinnen

Op mijn advies is ze bij de basisschool in haar woonplaats gaan informeren of ze eens een dagje mocht meelopen. Ook is ze naar de open dag van de PABO gegaan. Het bleek dat ze de opleiding in twee jaar kon doen. Net in die periode ging de boekhandel waar Jannie werkte in afgeslankte vorm verder en verloor ze haar baan. Voor Jannie voelde het alsof het zo moest zijn. Ze hakte de knoop door en schreef zich in voor de opleiding.

Carrièreswitch

Het is prachtig om te zien hoe Jannie is opgebloeid sinds ze die beslissing nam. Tegenwoordig staat ze drie dagen in de week voor de klas. Ze liep tijdens haar studie al stage op deze school en kreeg er een baan aangeboden toen ze haar opleiding afrondde. Laatst sprak ik haar en toen bedankte ze zich nogmaals: ‘Zonder jou had ik deze carrièreswitch nooit durven maken!’

*In verband met de privacy gaat het hier om een fictieve casus